Tristan van den Berghen
Tristan van den Berghen (19) zit op de theaterschool en droomt ervan cabaretier te worden. Als lid van de Jongerenraad is hij ook in het politieke theater actief. “Ik wil grappen maken over wat iedereen herkent, maar nauwelijks durft toe te geven.” Tristan is (available) single en woont in Naaldwijk.
Van wie ben jij er één?
Ik ben een Van den Berghen uit Naaldwijk. Van Bergens heb je natuurlijk genoeg in het Westland, maar van Berg-hén hoor je niet vaak. Ik ben op echt op zoek geweest naar die 'h' en het lijkt erop dat die van Limburgse oorsprong is. Maar ik ben een echte Westlander en dat verkondig ik trots.
Waarom ben je trots op Westland?
Omdat het Westland zo mooi, vet en uniek is. Ik laat het graag zien op de satellietview van Google Maps. Je kunt de grens van het Westland exact volgen. Stad, stad, stad en middenin ineens de kassen. En daartussen dat kleine gekke dorp waar ik woon en waar ik ben opgegroeid samen met mijn grote broer en jongere zus.
Mijn ouders hebben ook echte Westlandse banen: Mijn vader is ZZP'er in de plantenverkoop en mijn moeder zit 'in 't zaad' bij Koppert Cress, Zaad is 't gouwe geld in Westland, zeggen ze altijd.
Jij hebt een andere carrière voor ogen...
Nou, het ondernemende zit er bij mij ook wel in hoor. Daarom wilde ik na de Rehobotshschool ook de Business klas op het Flora College doen. Toen ik het daarover met een vriendje had vertelde die dat hij naar de kunstklas ging. Dat was helemaal nieuw voor mij. Ik dacht altijd dat acteren een bijbaantje was: 'kun je daar geld mee verdienen dan'? En toen bleek dat dat echt kon dacht ik 'maar dan willen we dat toch allemaal worden?'
Waarom wil jij dat?
Het is toch mooi als je mensen met een lach de deur uit kan laten gaan? Dat kan ook in andere banen. Ik werk nu bij een autodealer en dan wil je ook graag mensen met een lach laten wegrijden. Maar als artiest zoek je niet alleen die lach, maar ook de herhálende lach. Als mensen de dag erop er nog eens aan terug denken en dan weer in de lach schieten Of het lachend doorvertellen. Het is mooi om mensen gelukkig te zien. Dat is voor mij een veel belangrijker drijfveer dan geld.
Was het nuttig? De kunstklas?
Jazeker! Je krijgt natuurlijk altijd al kunstles op school, maar in de kunstklas krijg je meer uren en maak je dus kennis met een veel breder spectrum aan kunsten: schilderen, muziek, dans, theater.. Een prima voorbereiding, want ik denk dat het heel goed is om van veel kunst- en aanverwante disciplines iets te weten. Ook techniek bijvoorbeeld, licht en geluid. Of grime. Zo leer je ook alle mensen die met je meewerken meer waarderen, want je maakt sámen een product.
Toch is een cabaretier vaak solitair...
Uiteindelijk sta je wel alleen op dat podium ja. En moet je het toch vooral uit jezelf halen. Dat merk ik ook in de opleiding. Je kunt dit niet uit een boek leren, of zelfs van een docent. Het moet uit jezelf komen.
Je zit nu op de theaterschool...
Twee jaar geleden deed ik voor het eerst auditie. Toen viel ik er nèt buiten. In plaats daarvan ging ik de Dutch Academy of Performing Arts (DAPA) doen. Bij de tweede auditie het jaar daarop kwam ik op de wachtlijst. Nog maar een jaar DAPA dan, maar dat sloot toch niet goed bij me aan en daarom moest ik het jaar overdoen. Je moet bij DAPA ook dingen leren waar ik minder mee heb, zoals dans. Dus ben ik halverwege gestopt en heb voor de derde keer auditie voor de theaterschool gedaan, en deze keer werd ik aangenomen Ik zit dus nu voor het derde jaar in het eerste jaar, en dat doet het goed als meme in de vriendengroep.
Beetje pijnlijk?
Ik vind het juist mooi om grappen te maken over het 'knullige'. Die 'aah-factor'; de grens tussen grappig en pijnlijk herkenbaar. In dat opzicht vind ik het dus ook niet erg om te spelen met mijn eigen karakter.
Dat maakt je wel kwetsbaar...
Natuurlijk. Ik kan best goed met feedback omgaan, al schiet ik soms te snel in de verdediging. En ik heb denk ik voldoende zelfvertrouwen. Ik denk dat je dit vak alleen onder de knie kunt krijgen door veel te proberen en daarbij op je bek te gaan. Dat is een harde manier, maar ik leer meer van een grap waar niet om gelachen wordt.
Heb je dat al meegemaakt?
Ja. Voor mijn eerste stage ontwikkelde ik een eigen programma: 'kleine jongens worden groot'. Ik slaagde er in twee voorstellingen met vijftig bezoekers vol te krijgen. Min docent was verbijsterd. Maar in de eerste voorstelling viel één grap volkomen dood. Vreselijk was dat. Ik durfde de grap in de tweede voorstelling niet te herhalen. Met een vriend heb ik toen die hele scene herschreven en vervolgens werkte het juist heel goed en werd dat moment juist één van de hoogtepunten van de voorstelling.
Heb je ook een boodschap?
In deze voorstelling zat een duidelijke boodschap: wacht niet tot 'later als je groot bent', maar begin nu alvast. Ik wil straks van mijn kunst kunnen leven, maar waarom dan nu niet alvast starten en ontwikkelen?
Denk je dat je er straks van kunt leven?
Dat is wel mijn doel. Daarom ben ik blij dat dat ondernemende ook wel in me zit. Dat heb je ook nodig als kunstenaar en ik zie dat wel als een kracht van mij. Het is één ding om iets moois te maken, maar ik hou wel graag voor ogen dat iemand anders het óók wel leuk moet vinden. En hoe ondernemender je bent, hoe meer bereik je krijgt, en dat past weer bij het motto 'hoe meer zielen, hoe meer vreugd'. Toch is geld voor mij niet de belangrijkste drijfveer. Ik wil gewoon graag mensen blij maken, of dat nu is vanaf het podium, in de autoshowroom, in de politiek of in mijn vrijwilligerswerk.
Je was één van de eerste Westlandse Uitblinkers, hoorde ik....
Ja, in 2014 was dat. Ik kreeg toen de prijs voor mijn vrijwilligerswerk bij de bazar van de Kerk, Ride for the Roses en Kidz voor Kidz. Ik heb altijd graag wat voor goede doelen gedaan, al was het maar cupcakes bakken als kind. Op dit moment is het even wat minder, omdat vanwege corona zoveel evenementen stil liggen. Maar als alles weer start dan ben ik er zeker weer bij!
Je hebt ook politieke aspiraties begrijp ik?
Ik ben altijd wel politiek geïnteresseerd geweest. Ik heb voor mijn stage op de mavo meegelopen met wethouder Arne Weverling. Ik zou later wel raadslid willen zijn. En geheel in de stijl van wat ik hierboven zei; waarom dan daar nu al niet mee beginnen? Ik ben sinds het begin lid van de Jongerenraad Westland. Net als mijn neef, Kevin. In de tussentijd hebben we best wel dingen bereikt, zoals een veiliger oversteekplaats bij de voetbalkooi in De Lier. En verder hebben we goede contacten kunnen leggen.
Is de Jongerenraad een goede politieke voorbereiding?
Dat denk ik wel. Je raakt wat meer vertrouwd met het lokale politieke gebeuren. En dat is juist ook weer goed voor onze achterban; de Westlandse jongeren. De drempel om naar een raadslid of een bestuurder te stappen is voor hen veel hoger dan voor ons. De drempel voor hen om ons aan te spreken is juist laag, en wij stappen zelf wel weer makkelijker naar de raad. Zo komen ze in twee trappen toch uiteindelijk wel bij de raadsleden en bestuurders terecht.
Is politiek ook niet een beetje theater?
Dat is zeker zo! Wat niet altijd betekend dat dingen gespééld worden. Soms wel, en dat vind ik dan ook lastig. Ik geloof toch erg in 'eerlijk duurt het langst.' Wat je in het politieke theater vooral leert, is de juiste woorden kiezen. En daar heb ik in het artiestenvak ook zeker wel wat aan!
