Column van Frank/Janine: Bevrijding
Voor de duur van de epidemie schrijft columnist Frank/Janine een wekelijkse bijdrage. Vanuit zelfgekozen isolement neemt hij/zij daarbij een kijkje naar binnen en naar buiten.
De week begon met dodenherdenking, een ritueel waarin de mensen, die tijdens de oorlog hun leven gaven voor onze vrijheid, worden herdacht. Werktuigelijk kwam ook iedereen voorbij waarvan we de afgelopen maanden, op een verwrongen manier, afscheid moesten nemen. Als dit allemaal over is; met zijn allen daar ook bij stil gaan staan. Op welke manier? Van goede smaak heeft nog niemand mij beschuldigd dus de voorzet komt van elders. Rond het neergeschoten vliegtuig boven de Oekraïne wisten we ook iets te verzinnen.
Opvallend weinig aandacht voor platgevallen bevrijdingsfeesten. Terwijl juist daar zo'n behoefte aan is, we zijn die lockdown zat. Dat verschilt overigens per persoon; op de eerste mei, traditionele dag van de arbeid, ging ik langs bij de leden van de PvdA met een rode geranium. Niet om ze er achter te zetten maar ter ondersteuning vol te houden en voor een praatje. Daar zijn veel krasse knarren bij en het beeld is dat ze zich prima redden; 'Beetje saai, dat wel'.
Of je zelf voor beperking kiest of dat een instelling daarover voor jou beslist, zal vast verschil maken. Goed dat zorghuizen de regels een beetje verbuigen en creatieve manieren vinden om bezoek mogelijk te maken. Met mooi weer op komst moet er iets te verzinnen zijn waardoor families elkaar, veilig en verantwoord, kunnen zien.
Ik ging voor het eerst in zeven weken naar mijn oude moedertje. Gepakt en gezakt, want het was hoog tijd om de bloemetjes buiten te zetten. 'Weet je dat vandaag de eerste dag is dat ouderen bezocht mogen worden?' was haar begroeting. Ik houd dat allemaal niet zo bij en wie zou ons er bij moeten lappen, de buren?
Dat ging vijfenzeventig jaar geleden wel anders. Mijn moeder heeft de oorlog nog meegemaakt, een knappe meid van 17 toen de bevrijders kwamen. Dat moet een feest geweest zijn! Ergens vermoed ik dat ze me er niet alles over vertelt. Ik weet niet of u kunt hoofdrekenen maar de tafel van 390 loopt snel op. Voor jonge mensen is het daarom goed dat de teugels wat gevierd worden. Voor alle diersoorten geldt dat je in die levensfase hoort te stoeien en te zoenen. Mij lukt dat volhouden wel, omdat ik geloof dat we op die manier dat gemene virus in een hoekje drijven kunnen (zoenen komt later weer). Maar wie daar anders over denkt? We leven in een vrij land! Van de week ging de kringloopwinkel weer open. En omdat men daar met de handen pleegt te kijken, deed ik dienst als spuitgast. Het oogt streng maar was amper nodig; verheugend om te zien dat routines er na 7 weken al goed inzitten.