In het jaar 1955 zag de Voorstraat van het dorp van de 'Gornaetsnokkers' er zo uit en waren de echte Stellendamse garnalen nog volop verkrijgbaar.
Helaas is het pellen van de garnalen alleen nog aan particuliere gezinnen voorbehouden en staat de loods aan de Molendijk waar tientallen bejaarde vrouwen en een enkele man elke dag voor verse waar zorgden nu leeg - een bezoekje aan de allang gesloten vishandel De Molen voor een broodje vers gepelde garnalen is niet meer mogelijk.
Stellendam,het jongste dorp op Flakkee, was het centrum van de wereld als mensen de lekkerste garnalen zochten. Mogelijk zijn ze nog ergens te koop, maar ik zou het niet weten, en er is echt verschil tussen de Hollandse en de Stellendamse garnaal. Toen het pellen stopte en het machinaal pellen te veel garnalen vernietigde, gebeurde het wel dat diepgevroren verse garnalen naar Marokko werden verzonden, daar werden gepeld en vervolgens weer naar Nederland teruggestuurd. Natuurlijk zijn er in Stellendam nog voldoende garnalenpellers die het thuis voor eigen gebruik doen. Maar de tijd dat vrijwel iedere Stellendammer garnalen kon pellen, ligt ver achter ons. Toch komt daar de bijnaam van de inwoners vandaan. De jeugd heeft er geen interesse meer in en zo verdwijnt een vaardigheid die eens een beroep was. Wat de Stellendamse garnaal zo bijzonder maakt komt door de ondergrond van de zee. Voor de Stellendamse kust bestaat deze uit fijn wit zand, dit in tegenstelling tot sommige andere visgronden die kleiachtig zijn. Sinds 2015 behoort de Stellendamse garnaal officieel tot de Ark van de Smaak. Met de Ark van de Smaak beoogt Slow Food de (voedsel)biodiversiteit te behouden en te herstellen. Volgens het VVV worden alleen bij visgroothandel Poisson & Cuisine in Stellendam aan de haven de garnalen nog traditioneel handgepeld
Wie de foto van deze week digitaal wil ontvangen of verhalen of foto's met ons wil delen, moet even een mail sturen naar leoblok@kpnmail.nl en de rest gaat vanzelf