Dima en Leontien
Moeder Dima Bekker en dochter Leontien de Ruiter zitten op de bank en zijn helemaal klaar voor hun verhaal. Dima is geboren in Geervliet, Leontien in Brielle. Zij woont er al heel haar leven; Dima vanaf 1981.
Dima steek als eerste van wal. "Ik wist al heel snel dat ik de verzorging in wilde. In 1976 startte ik mijn opleiding bij de Plantage. Ik 1978 behaalde ik mijn diploma. Alles bij elkaar heb ik daar 18 jaar met veel plezier gewerkt. Ik was oproepkracht en werkte er in vaste dienst. In 1994 ben ik bij de Plantage weggegaan," Leontien vervolgt. "Ik wilde eerst kleuterjuf worden. In de derde klas van de Pabo kwam ik er achter, dat ik toch niet het onderwijs in wilde. Na wat wikken en wegen koos ik ook voor de zorg. Ik begon mijn opleiding tot verpleegkundige bij het Erasmus in Rotterdam. Ik werkte na mijn diplomering nog één jaar in Rotterdam. Toen werd mijn contract niet verlengd. Als snel kon ik aan de slag bij Buurtzorg Westvoorne,"
Sinds 2018 zijn Dima en Leontien collega's van elkaar. Dima was op zoek naar een nieuwe uitdaging. Ze stapte na 24 jaar over van de Swinshoek/Stuifakkers in Rockanje naar de Buurtzorg Westvoorne. "We komen elkaar tijdens ons werk niet tegen. Wij bezoeken onze eigen klanten en doen de zorg bij de mensen thuis. Vroeger werden we de wijkverpleegkundigen genoemd", zegt Dima. Leontien vult aan; "de Buurtzorg werkt in teams van maximaal twaalf leden. De teamleden doen, naast het inhoudelijk zorgwerk, samen alles wat nodig is om de teams goed te laten functioneren en dat gaat prima"
Als vanzelf komt het coronavirus en alles wat daar mee samenhangt ter sprake. "Wij hebben de laatste weken gelukkig onze eigen mondkapjes en dragen altijd handschoenen. Wij voelen ons veilig. Voor een aantal klanten is het lastig dat wij mondkapjes dragen. Soms herkennen ze ons niet, zijn we slecht verstaanbaar en begrijpen ze niet goed wat er aan de hand is."
Aan alles tijdens het gesprek is te merken dat zowel moeder als dochter zich helemaal thuis voelen in de zorg."Juist in deze tijd is het goed en mooi om in de zorg te werken. Ik kan veel nuttig werk doen en ik krijg er waardering voor terug, al was het maar de blije gezichten vanaf het moment dat ik binnen kom, " benadrukt Leontien. Dima knikt bevestigend. " Het klinkt misschien vreemd, maar ik heb ook veel voldoening door de zorg die ik geef aan stervenden. Hoe moeilijk dat soms ook is, proef ik juist dan dankbaarheid."
Dat we nauwelijks gesproken hebben over Brielle, de sportfaciliteiten, het theater, de Brielse Aap en alle gezellige winkels, nemen we op de koop toe. "Maar dat we Brielle een warm hart toedragen staat als een paal boven water," zeggen de dames tot slot.