WILLEN WETEN
Denken denken denken.
Misschien herkent u het? Zo'n hoofd dat maar niet stoppen wil, zo'n brein dat meer en meer en nog meer wil weten en begrijpen? Om telkens weer tot de conclusie te komen dat je zo zelden echt kunt snappen hoe de dingen zitten?
U herkent dit niet? Even goeie vrienden, leg dit stukje gerust direct in de kattenbak.
Waar je je zoal mee onledig houdt (gebruikt iemand die mooie uitdrukking eigenlijk nog?), zijn regelmatig die zaken waar je niets aan kunt veranderen: de ontwikkelingen in Nederland, in Europa en in de wereld, dat soort malligheden.
Waarom? Zeg het maar.
Bestaat er iets even ongrijpbaars als het menselijk gedrag?
Is er iets grilliger dan de wereldpolitiek, die door mensen aangestuurd wordt?
Is er een grotere jokkebrok te vinden dan de mens?
Is de mens niet het enige wezen dat zowel de ander als zichzelf zo voor de gek kan houden dat niemand meer weet waar de waarheid zit?
Kijk, en daar zitten je fascinatie en je frustratie.
Je ziet hoe men zich wereldwijd in bochten wringt om.. Om wat eigenlijk?
Je ziet machtswellust, kruiperijen, hypocrisie, haantjesgedrag, kippengedoe, schreeuwlelijkerds, en je denkt: hoezo eigenlijk?
Je ziet hoe mensen vermalen worden, vernederd. Hoe de 'gewone man en vrouw' geen been krijgt om op te staan. Hoe macht werkt. Hoe nauwelijks iemand ontkomt aan de verleidingen die macht met zich meebrengt.
En hoe dat weer reacties oproept met heus ook goede bedoelingen. Hoe die bedoelingen snel ontaarden in weer nieuwe onderdrukking en ellende. Hoe de 'gewone man' de nieuwe dictator wordt.Die cirkelgang. Daar denk je dan over.
Of je antwoorden hebt? Natuurlijk niet.
Wel gedachten over hoe het kwam, waarom het is, dat soort dingen. Maar die houd je nu uiteraard bij je. Het is werk in uitvoering en daarom nogal kwetsbaar.
Waarom je dit alles wilt weten als het toch niks oplevert?
Misschien omdat wat zich in het groot voltrekt net zo goed in het klein gebeurt? Omdat je zelf ook een mens bent?
Kan best.
Andrea Stribos