Harro de Reus vertrouwt op betere tijden voor VV Brielle

Brielle – Hij is geboren en getogen in Brielle en woont alweer zo’n twintig jaar in de Venkelstraat. En als zoon van een voormalige voorzitter van voetbalclub Wit-Rood-Wit, waren de eerste stappen die Harro de Reus als peuter zette, natuurlijk op de velden van sportcomplex Noord-Meeuwenoord in Brielle. Anno 2021 is Harro de Reus bezig aan alweer zijn zestiende (!) seizoen als elftalleider. Daarmee is Harro nog meer het gezicht van het eerste elftal van het huidige VV Brielle dan welke trainer en/of speler dan ook…

Met oudere broer Gert-Jan werkt Harro al jaren in het familiebedrijf: het Brielse assurantiekantoor C. van der Hoek. ‘Mijn opa is destijds het kantoor begonnen,’ zegt de Briellenaar. ‘Mijn vader en mijn oom gingen er ook werken en nu zijn Gert-Jan en ik alweer de derde generatie in het bedrijf.’

Nadenken
Harro moet er zelf diep over nadenken als hem wordt gevraagd hoe lang hij nu al de zaken rondom het eerste elftal van eerst Wit-Rood-Wit en al vanaf de fusie met SC Voorne de VV Brielle regelt. En Harro de Reus haast zich ook om te zeggen dat hij bij Brielle niet de enige teamleider is. ‘Nee, ik doe het samen met Wim Verlee,’ zegt Harro. ‘En dat is maar goed ook, want alle klusjes rondom het eerste elftal leveren voor één persoon wel heel veel werk op.’

Pakket
De wekelijkse portie wasgoed bij de wasvrouw brengen, de shirts op nummer klaar hangen in de kleedkamer, koffie, thee en een broodje regelen voor de spelersgroep en de staf, het digitale wedstrijdformulier in orde maken voor de wedstrijd, de pupil van de week opvangen en begeleiden en na de wedstrijd de kleedkamer weer opleveren zoals die voor de wedstrijd werd betrokken. Het is een pakket aan werkzaamheden die De Reus elke zaterdag van s’ middags een uur of twaalf tot aan ’s avonds een uur of acht op sportpark ’t Geuzenpark houdt. ‘Maar ik vind het leuk,’ zegt De Reus. ‘Anders zou ik het natuurlijk niet doen. Er is echt niemand bij de club die mij tegen het einde van het seizoen polst of ik in het nieuwe seizoen elftalleider blijf. Want daar gaat iedereen, ikzelf voorop, vanzelfsprekend al vanuit.’

Trainers
In zijn zestien jaren als elftalleider en de vijftien (!) jaar als clubgrensrechter van WRW, die daaraan voorafgingen, zag Harro de Reus heel wat trainers gaan en komen. ‘Henk Salari was in 1990 de eerste trainer met wie ik samenwerkte,’ herinnert Harro zich. ‘In dat jaar begon ik met vlaggen. Ik was toen twintig. Ik wist al dat ik als voetballer nooit van mijn leven bij de selectie zou komen. Joh, ik heb ooit één keer meegedaan met het tweede elftal van WRW. En dat was nog in een vriendschappelijke wedstrijd ook. Maar ik was dus wel elke zondag op de voetbalwei, want mijn vader was van 1972 tot 1988 voorzitter en die nam mij altijd mee naar de club. Na Henk Salari heb ik bij WRW samen mogen werken met Hans de Heer en Steef Buijs. Buijs werd bij de fusie met SC Voorne ook de eerste trainer van de VV Brielle.’

Bijgetekend
‘Daarna kwamen Ben Spork en Stanley Rieborn,’ gaat Harro verder. ‘En inmiddels is Gijs Zwaan alweer voor het tweede seizoen trainer op ’t Geuzenpark en Zwaan en zijn assistent Melvin Spruijt hebben ook al bijgetekend voor volgend seizoen. Zwaan is zeker geen verkeerde trainer. Hij heeft kijk op het spelletje en hij vergeet ook het sociale aspect niet. Hij heeft ook oog en oor voor sfeer en gezelligheid. Dat moet je als trainer wel hebben, vind ik. Ook al staat presteren voorop, het loopt gewoon veel en veel minder als je daar uitsluitend de focus op legt. Ben Spork was een trainer die dat bij Brielle deed. Maar in zijn tijd was de sfeer binnen de selectie om te snijden. Spork was baas in zijn groep, maar gezellig was het niet in de jaren dat hij trainer was.’

Honselersdijk
‘Steef Buijs deed het wat gezelligheid betreft wel een stukje beter,’ blikt Harro terug op de periode die hij als elftalleider tot dusver als de meest memorabele heeft ervaren. ‘Dat begon al bij WRW. Daar werden we kampioen en promoveerden we voor het eerst in de geschiedenis van de club naar de eerste klasse. En het eerste jaar van de nieuwe VV Brielle promoveerden we ook direct naar de tweede klasse. We hadden zo’n beetje de complete selecties van SC Voorne en WRW bij elkaar weten te houden en we begonnen dat jaar in de derde klasse van het zaterdagvoetbal als de favoriet voor het kampioenschap. Maar in de eerste periode liep het echt van geen kant en we raakten toen zo ver achterop dat een kampioenschap niet meer haalbaar was. We pakten daarna wel titel van de tweede periode en een plek in de nacompetitie om promotie. Die finale van de nacompetitie op ’t Geuzenpark tegen Honselersdijk vergeet ik nooit meer. Al was het alleen maar omdat de achterban van Honselersdijk ons gloednieuwe sportcomplex compleet in de menie had gezet. Doelpalen beklad, het kunstgras onder de klodders verf. We wisten op de ochtend van de wedstrijd niet wat we zagen toen we het park opkwamen. De daders zijn nog achterhaald en de kosten konden we op hen verhalen. En sportief kon onze wraak met een 5-1 zege niet zoeter zijn. Feest was het ’s middags. Direct in het eerste jaar van het bestaan naar de tweede klasse. Mooi was dat.’ 

Voorop
In het inmiddels alweer zesde seizoen dat de VV Brielle in de eerste klasse speelt, heeft de ploeg van ’t Geuzenpark het moeilijker dan ooit. ‘Ja we staan momenteel op de voorlaatste plaats,’ zegt Harro de Reus. ‘Daar horen we natuurlijk niet met de selectie die we hebben. Maar ik heb ook nog nooit meegemaakt dat we met zoveel blessures en schorsingen te maken hadden als nu. En de groep is dit seizoen al niet zo breed. Dus dat had tot dusver duidelijk zijn invloed op de resultaten. Maar het gaat goed komen. Ik ga er ondanks de huidige lockdown nog steeds van uit dat de competities dit seizoen worden afgemaakt. En als we weer beginnen, op zijn vroegst in februari, kan Dimitri Poortvliet waarschijnlijk wel spelen.  En dan zijn ook de meeste andere geblesseerde spelers weer hersteld. Als Poortvliet weer centraal in de defensie kan spelen, gaan we weer punten pakken, dat weet ik zeker. Ja, Poortvliet, Jordy Braber, Marvin Godschalk. Dat zijn voor mij de spelers die Brielle door het dode moment kunnen trekken. Die gasten gaan er elke wedstrijd voor, zullen hun been nooit intrekken. Belangrijke spelers om in je groep te hebben.’