Brand? Punt uit!

Hellevoetsluis - Zaterdagmiddag 10 juli  leek het of er een grote brand was uitgebroken. Een aantal brandweervoertuigen, aangevuld met een oldtimer uit het brandweermuseum rukte uit richting de Wisselslag. Gelukkig was van een brand geen sprake.

Collega Jeroen van Steenbergen had voor het afscheid van vrijwilliger Wim Punt enkele leuke verrassingen in petto. Na ruim 26 jaar is er een einde gekomen aan zijn actieve dienst.

Ontroerd
Wim was zichtbaar ontroerd toen de stoet met ‘toeters en bellen’ bij zijn huis kwam voorrijden. Nadat hem een tissue was aangereikt en hij een oude, witte bevelvoerders helm met lederen jas was aangereikt kwam de glimlach op zijn gezicht. Vergezeld door zijn vriendin – binnenkort zijn echtgenote – kinderen en kleinkinderen stapte Wim in de voertuigen en werd een rondrit door Hellevoetsluis gemaakt.

Bij het brandweermuseum werd een stop gemaakt. Wim werd uit de wagen gedirigeerd en door vier van de meegereisde manschappen afgeleverd bij het museum. “Hierbij dragen wij dit nieuwe museumstuk graag aan u over.” Tijdens de verdere rondrit kreeg Wim het af en toe moeilijk. “Allerlei situaties die ik in de afgelopen periode heb meegemaakt kwamen weer bovendrijven.”

Daarna ging het richting kazerne. Wim heeft jarenlang als chauffeur op de ladderwagen dienstgedaan en is tevens vaardig in de bediening van dit materieel. Wim dacht de bediening zelf ter hand te nemen, maar dat werd voor hem gedaan! Eenmaal op enige hoogte was er plotseling sprake van een ‘noodsituatie’ en ging de spuit er op. Na deze onvrijwillige douche ging Wim op naar dertig meter hoogte. Wim vond het prachtig en zwaaide naar zijn kleinkinderen beneden hem.

Natte pak
Daarna ging het gezelschap naar de kantine en volgden de toespraken. Clustercommandant Jos de Graaf had vooraf aangekondigd dat Wim ‘op gepaste wijze zou worden weggepoetst’, maar zijn speech begon hij met het aanbieden van zijn oprechte excuses. “Sorry voor de poging tot mishandeling die plaatsvond bij het brandweermuseum en voor het natte pak dat je opliep bij je laatste kunstje.” Jos vervolgde: “Je was een betrekkelijke laatbloeier toen je 21 juni 1995 bij ons binnenkwam. Al die jaren ben je een bron van kennis geweest, op vele fronten inzetbaar. Collega’s noemen je een vrijwilliger in hart en nieren en dat is ook zo. Je was uitermate actief, niet alleen met de zorg voor het materieel, maar ook bijvoorbeeld als het ging om het opleiden van nieuw personeel en in de duikploeg. Collegiaal ben je ook, dat wordt gewaardeerd want kijk maar eens naar alle collega’s en oud-collega’s die hier aanwezig zijn.”

Wim oliebol
‘Wim oliebol’ noemen ze Wim Punt ook. Jaarlijks bakte hij op de laatste dag van het jaar oliebollen in de kazerne. Maar ook tijdens de opendagen, de Vestingdagen, de lampionnenoptocht en de eilandwedstrijden was Wim een drijvende kracht.

Leuke anekdotes zijn er zat! Eén lichten we er uit: op een avond waren de mannen op de brandweer kazerne in een lollige bui. Eén van de mannen kon de pagers (red. ‘pieper’) individueel laten afgaan. Dus werd de pager van Wim geactiveerd. Die kwam natuurlijk als de wiedeweerga met een slaperig hoofd naar de kazerne. Om daar te merken dat geen van de collega’s aanwezig was. Lachen!

In 2019 werd Wim koninklijk onderscheiden als dank voor zijn inzet voor de brandweer in Hellevoetsluis naast zijn reguliere baan.

Willempie!
Bart-Jan van Unen zong een parodie op het lied ‘Willempie’ van André van Duin: ‘Willem Punt hoor je overal’. Hij begon zijn toespraak met de vermelding dat “Wim er niet van houdt om achteruit te rijden, maar vandaag kijken we toch even achterom. ”Bart-Jan noemde Wim van een zeldzaam soort die heel veel kneepjes van het brandweervak onder de knie had. “En over wat je niet wist, had je wel een mening,” voegde hij er aan toe, waarmee hij de lachers op zijn hand kreeg. “Maar ook de hand die je na een pittig incident op de schouder van een collega legde, hoort tot jouw persoonlijke eregalerij,” aldus Bart-Jan. “14 juni 2005 was een dieptepunt: toen verscheen jouw eigen adres in de pager. Gelukkig liep alles met een sisser af, maar je schrikt natuurlijk wel.”

Veteranenclub? 
Aan het eind van zijn speech ging Bart-Jan in op het gerucht dat gaat over de oprichting van een veteranenclub door Wim Punt. “Je kunt hiervoor op onze steun rekenen, net zoals wij de afgelopen periode op jou konden bouwen.” Met een “vanaf nu is het Punt uit” sloot Bart-Jan zijn toespraak af.

Vervolgens bood hij de vriendin van Wim een mooie bos bloemen aan en bedankte hij haar voor het ‘afstaan’ van Wim tijdens alle brandweer-uren. “En als je hem een keer beu bent, stuur hem dan gerust op woensdagavond naar ons toe, hij is altijd van harte welkom,” voegde hij er aan toe.

Met hart en ziel
Wim had na alle loftuitingen opnieuw zichtbaar moeite om het woord te nemen. Na een slok water bedankte hij iedereen voor de mooie jaren en onderlinge kameraadschap. “Ik heb me met hart en ziel ingezet en steeds bedacht dat we dit doen voor de burgers van Hellevoetsluis. Jullie zijn zeker nog niet van me af, ik ga me inzetten voor de veteranenclub en de jaarlijkse oliebollen zal ik zeker blijven bakken.”

Hierna was het tijd voor de cadeaus. Wim kreeg – uiteraard – zijn met een bloemstuk opgemaakte helm aangereikt, alsmede een verlichte plaquette met een brandweerwagen erop voor aan de muur. Daarnaast kreeg hij nog diverse vloeibare versnaperingen aangeboden.

Brandweermuseum
Wim heeft een passie voor techniek. Vrachtwagens interesseren hem en aan zijn Zündapp heeft hij al vele uurtjes gepoetst en gesleuteld. Wim werkt nog enkele jaren bij de veiligheidsregio en dan lonkt zijn pensionering. “Daarna is er een grote kans dat ik me aanmeld bij het brandweermuseum.” Een brandweerman in hart en nieren!

Kijk voor meer nieuws uit Hellevoetsluis op groothellevoet.nl