Margriet van der Eijk
Deze week is Margriet van der Eijk (30) begonnen aan een nieuwe uitdaging: een radioprogramma dat haar naam draagt op Omroep West: 'Margriet'. Dat het wennen wordt, daar twijfelt ze niet aan. Maar "Soms moet je niet moeilijk doen, maar gewoon doen!" Margriet is getrouwd met Rick en woont in 's-Gravenzande. Samen hebben ze een zoon.
Waar kom jij vandaan?
Ik ben een getogen 's-Gravenzandse. Opgegroeid in een klein gezin met nog één broer. Mijn vader was boekhouder, mijn moeder was toen we jong waren thuisblijfmoeder en werkte later in De Kreek. Daarnaast heeft ze veel vrijwilligerswerk gedaan, onder andere de PR voor haar broer, mijn oom dus; Wim van den Burg, die in Kenia woont en werkt. Ze was ook heel talig en dat heb ik denk ik wel van haar meegekregen.
Dan wilde jij dus al van jongs af aan iets met media?
Nou, nee. Alles wat ik nu doe, daar ben ik eigenlijk een beetje ingerold. Hoewel ik als klein kind wel eens droomde over werk als binnenhuisarchitect wist ik eigenlijk niet zo goed wat ik wilde wordenen ik had al helemaal geen idee van journalistiek of van radio. Na de basisschool 'De Eikenhorst', nu 'De Kameleon' in 's-Gravenzande ging ik naar het ISW Gasthuislaan en vervolgens naar de Erasmusuniversiteit in Rotterdam om daar cultuurwetenschappen te studeren. Daar heb ik mijn bachelor gehaald. Vanwege die studie heb ik ook een tijd bij Westlandtheater De Naald gewerkt. Echt een geweldige plek om te werken! Na mijn bachelor had ik bij de Erasmusuniversiteit de mogelijkheid om over te stappen en een journalistieke master te gaan doen. Dat leek me wel wat.
Waarom? Dat lijken me toch heel verschillende vakgebieden...
Daar dacht de Erasmus anders over (lacht). Cultuur & media is eigenlijk ook heel theoretisch; je kijkt bijvoorbeeld naar zaken als de invloed van de media op de maatschappij en andersom. Dat ligt al heel dicht tegen Media & Journalistiek aan. Dat theoretische was ook de reden dat ik meer richting de journalistiek wilde. Ik had het idee dat je daar toch meer mee kunt. Het was ook een praktisch besluit.
Dan is het nog een kleine stap naar radio...
Het was ook vanwege die praktijkbehoefte dat ik vrijwilliger werd bij de WOS. Ik presenteerde het radionieuws, verzorgde online nieuwsvoorziening en heb ook wat televisiewerk gedaan. Vervolgens ben ik ook drie jaar in dienst geweest bij de WOS. Ik ben hen echt veel verschuldigd. Ik mocht zoveel dingen doen, en Richard Vroom, de hoofdredacteur, heeft me de principes van de journalistiek geleerd. De WOS is een mooie zender die echt gegroeid is in professionaliteit. In de periode dat ik er werkte wonnen we de prijs voor de beste lokale omroep. Zelf werd ik televisietalent van het jaar voor het presenteren van het jaaroverzicht.
Dat is niet niks. Wat moet je daarvoor doen?
De belangrijkste eis is dat het natuurlijk moet overkomen. Daarnaast is televisie, net als radio, een medium van het moment; het moet in één keer goed. Timing is cruciaal en een stukje humor is nodig, maar daar moet je ook weer voorzichtig mee zijn. Het leuke van de WOS was dat ze je daar echt de ruimte gaven om nieuwe dingen te proberen, en daarbij mocht je fouten maken. Toch ben ik daarin, en dat geef ik gerust toe, vaak ook best onzeker. Er gaat van alles door je heen vooraf. Wat als je stilvalt? Hoe zenuwachtig je ook bent, je moet rustig blijven. Gelukkig zijn daar ook wel trucjes voor. En achteraf... ik kan mezelf eigenlijk niet goed terugzien of -horen. Dan hoor ik meteen wat er mis ging of beter kan.
Waarom ging je weg bij de WOS?
Vier jaar geleden kreeg ik de kans om bij een landelijke radiozender aan de slag te gaan. Ik had mijn baan er al voor opgezegd. Helaas ging de nieuwe baan door omstandigheden niet door en dus zat ik ineens zonder werk. Dat was best een schok. Gelukkig kon ik niet veel later bij Omroep West terecht. Een lastige periode in mijn leven, maar ik heb toen wel een belangrijk les geleerd; bij tegenslag komt er altijd wel weer een andere kans of mogelijkheid.
Wat ging je doen bij West?
Bij Omroep West werd ik nieuwslezer en ging ik de online redactie doen. Ik begon als ZZP'er, dus ik had ook andere opdrachtgevers nodig. Ik werkte ook voor Radio Rijnmond, sprong af en toe in bij de WOS en op een gegeven moment vroeg Biem Buijs me voor NOS op 3.
(Onderbreekt) Dat is een landelijke zender...
Ja. Ik heb dus alles gezien: lokaal, regionaal en landelijk. Daar zit ook wel verschil in, niet alleen in het bereik, ook in werkwijze en het publiek. Bij de WOS ben je Westlanders onder elkaar. West is al veel gemêleerder en landelijk nóg meer. Maar er wordt tegenwoordig al heel veel samengewerkt. Je hebt elkaar als landelijke, regionale en lokale zenders ook gewoon nodig. Wij als regionale zender hebben andere bronnen dan de landelijke zenders. Die worden steeds vaker uitgewisseld en daar hebben we dan allemaal profijt van.
Is dat nou moeilijk, nieuws lezen?
Mensen onderschatten vaak wel wat er achter zit. Het is hard werken en complexer dan je denkt. Je zit in een voortdurende cyclus van deadline naar deadline. Elk half uur is anders. Je moet voortdurend scherp en alert zijn. Het is nieuws, dus dingen kunnen zo maar veranderen. We hebben wel eens gehad dat er een Olympische medaille werd gewonnen tijdens het bullentin. Daar moet je op inspelen. Verder lees ik natuurlijk niet alleen het nieuws, ik verzamel het ook en kneedt het, zodat het geschikt wordt voor radio. Daarbij moet je heel erg letten op taalgebruik, en bij dat alles moet je dan wel de rust bewaren en objectief zijn.
Je nieuwe programma wordt iets heel anders...
Ja. 'Margriet' is natuurlijk meer entertainment en dat is anders. Het heeft een andere spanningsboog, maar tegelijkertijd kun je ook meer van jezelf erin leggen. Plantechnisch is het wel anders. Twee uur radio maken is natuurlijk iets anders dan twee minuten nieuws lezen. Gelukkig draaien we platen, dus dan kan ik even op adem komen.
Waarom hebben ze jou gevraagd?
Ik heb in de zomer een keer Debby Roukens vervangen, en dat was voor Omroep West een reden om mij te vragen voor dit nieuwe programma. Voor mij is het best wel bijzonder dat ik nu op de juiste plaats en de juiste tijd ben om deze kans te krijgen, en al vind ik het spannend, ik heb er ook veel zin in.
Hoe gaat het programma eruit zien?
Het is een programma van twee uur. Het wordt vooral een moment van rust en gezelligheid op de middag. Met een flinke scheut nostalgie. Zo hebben we het item 'Stop de Tijd', waarin mensen terug gaan naar hun jeugd. We draaien gouwe ouwe muziek, waarvoor ook verzoeken kunnen worden ingediend (verzoekplaatjes kun je aanvragen op margriet@omroepwest.nl). Dat betekent ook een stukje muziekeducatie voor mij (lacht). Verzoekplaten zijn leuk. Vaak hangt er voor degene die het aanvraagt een grote emotionele lading aan. Dat zijn prachtige verhalen. Verder geven we iedere week ook een bosje bloemen weg aan de leukste luisteraar. Bij voorkeur een bosje margrieten natuurlijk! Toch vergeten we het nieuws ook niet. We doen een 'rondje redactie' bij onze mediapartners, waarbij we vragen 'wat houdt mensen bezig?' en we volgen de laatste nieuwtjes rond royalties en celebrities.
Lig je al wakker van de luistercijfers?
Ik moet mezelf natuurlijk wel hartstikke gaan bewijzen. En luistercijfers zijn een logische graadmeter. Maar daar wil ik me niet teveel op focussen. Ik kijk er naar uit om een beetje te kunnen freewheelen op de radio. Soms moet je niet moeilijk doen, maar gewoon doen! Ik streef er nu gewoon naar om na een paar uitzendingen te kunnen zeggen: 'dit kan ik'.
Is dit de opmaat naar landelijke aspiraties?
Welnee. Ik heb helemaal geen carrièreplan. Alles wat ik doe is op mijn weg gekomen. En daarbij, ik wil helemaal niet naar Hilversum. Ik wil hier in het Westland, in 's-Gravenzande blijven wonen!
