Wonen in monument Hofzicht totaal andere beleving
Honselersdijk - Wonen in een rijksmonument zoals Hofzicht bij de Valbrug in Honselersdijk is een totaal andere beleving. Jolanda Faber heeft samen met haar man bewust gekozen voor wonen in een monument. "Zo'n waanzinnige ruimte tref je niet snel ergens anders aan'', zegt Faber, die een studie tot architect heeft gevolgd.",Het mooie is dat het huis zo flexibel is. Wij hebben vijftien kamers in dit huis en die ruimten hebben allemaal verschillende functies.''
Het huis wordt bewoond door twee gezinnen, die familie van elkaar zijn. "Wij delen de benedenverdieping met het andere huishouden'', zegt Faber. "Koken doen wij met elkaar, lekker gemakkelijk. Ook de huiskamer beneden is gemeenschappelijk. De bovenverdieping is wel in tweeën opgesplitst. Op de zolder slapen de kinderen, die allemaal een eigen kamer hebben. Er zijn ook eigen badkamers. Op enkele kamers na kunnen wij deze voor verschillende doeleinden gebruiken. Ik wil mijn werkkamer voortaan gebruiken als yogaruimte. Op de benedenverdieping werken vind ik fijn en ik doe ook veel werk buiten de deur. Ook de grote woonkeuken is fijn. Ik zet er regelmatig een buffet neer. De kinderen zitten vaak in de tv-kamer. Deze wordt twee keer per jaar omgebouwd voor een langparty. Dan zitten wij allemaal gezamenlijk achter de computer en is ons huis een soort internetcafé. Dat kan gemakkelijk als je over zoveel ruimte beschikt.''
Getipt
Faber en haar man wonen inmiddels twintig jaar in Hofzicht. Zij zijn afkomstig uit Schiedam en Delft maar werden door een zwager uit het Westland getipt. "Ik had nog nooit gehoord van Honselersdijk maar mijn geschiedenisdocent zei: in Honselersdijk stond het mooiste paleis van Nederland'', zegt Faber. "Het voelde meteen goed. Wij hebben nog een privérondleiding in het Westlands museum gehad door mevrouw Prins van de Historische vereniging Oud-Honselersdijk-Naaldwijk. Daarna zijn wij de geschiedenis van het pand ingedoken.''
Hofzicht is in 1707 gebouwd als hofherberg. De opdrachtgever voor de bouw was Frederik I van Pruisen, een kleinzoon van stadhouder Frederik Hendrik. Het pand fungeerde in de 19e eeuw als woning voor twee burgemeesters waarna er tot 1905 een kostschool in was gevestigd. Daarna werd het postkantoor. Oudere Westlanders weten zich nog te herinneren dat zaadteelt en zaadhandel D. van der Sluijs en Zoon tot 1970 in het pand huisde. Toen Faber en haar man het pand twintig jaar geleden kochten was het al Rijksmonument.
Ondanks de status als Rijksmonument kregen zij bij de verbouwing alle ruimte van de Rijksdienst voor de monumentenzorg. "Zij zijn komen kijken maar wij kregen ruimte voor een herinrichting. Aan de achterkant hebben wij een nieuw raam gemaakt en aan de voorkant hebben wij een voordeur weggehaald. Er zaten twee voordeuren in het huis. Het is belangrijk dat je door hebt hoe de structuur van een gebouw is. Wij hebben de verbouwing uitgevoerd met respect voor de structuur van het gebouw. De aannemer deed ons het advies voorzetramen aan te brengen maar dat hebben wij niet gedaan vanwege het risico dat de dragende balken kunnen gaan rotten. Met het wassen van de ramen hebben wij ook altijd een probleem omdat wij 150 ruitjes hebben.''
"Het is anders wonen maar daar hebben wij bewust voor gekozen. De kamers zijn allemaal hoge ruimtes en daar leef je anders in. Onze verwarmingsinstallateur raadde ons twee CV ketels aan maar dat hebben wij niet gedaan. Wij hebben gekozen voor één ketel, de grootste. Wij trekken wel een trui aan en er zijn kamers, die niet hoeven te worden verwarmd. Daarnaast hebben wij vloerverwarming en drie goed functionerende badkamers. Wij hebben wel gedacht aan zonnepanelen maar dat is technisch nog niet haalbaar omdat wij een plat dak hebben. In de zomer hebben wij wel het voordeel dat het huis veel langer koel blijft.''