Marco
Spijkenisse - Op 14 november bestaat Zeepatelier Het Ambacht, een dagbestedingslocatie van de Zuidwester, 20 jaar.
Een van de medewerkers, die er vanaf het begin bij betrokken is, is Marco (51).
Aan de hand van het fotoboek, kijken we terug naar de start van dit project. 'Het is het kindje van Gerda Scholtes', vertelt Marco. Gerda kwam het idee ooit tegen in een vakblad en besloot om er een dagbestedingsproject van te maken.
Marco is twee dagen per week in Het Ambacht te vinden. 'Op dinsdag en woensdag. Maar ik heb ook wel op koopavond in de winkel gestaan. Soms is het best druk.' In het begin stond hij op zaterdag vaak samen met Johan in de winkel en dan haalden ze wat lekkers. Ook Johan is al vanaf het begin bij het project betrokken.
Bij de start van het atelier was er plek voor tien medewerkers. Bij hun sollicitatie moesten ze aangeven waarom ze in de winkel wilden werken. Voor Marco was dat makkelijk: 'Ik kan hier wat leren maar ik vind het ook leuk om met klanten om te gaan.'
Op 14 november 1998 had de hele groep zich verzameld voor het pand op het Noordeinde 3. Een groot papieren spandoek bedekte de voorgevel. 'Johan mocht toen het papier weg trekken. Daarna was er voor iedereen champagne.'
Na tien jaar werd het naastgelegen pand waar voorheen een wolshop was gevestigd bij de winkel getrokken. 'We hebben de muur doorgebroken. Waar nu de keuken is, was toen een zolder voor workshops. Die geven we nu beneden.'
Met het tienjarig bestaan is er een boottocht gemaakt met de hele groep. Dit jaar vieren ze het iets ingetogener. Op 14 november is er taart en (kinder)champagne en een ieder die als medewerker/cliënt en vrijwilliger in de loop van de tijd aanwezig is geweest, is welkom om bij te komen praten. Een groot feest is er niet, de drukke periode staat voor de deur en daar hebben de medewerkers hun handen vol aan.
Iedere dag is weer anders. De medewerkers maken de zeepjes zelf. 'De zeepblokken gaan door een machine waar ze als spaghetti uitkomen. Die slierten doen wij in vormpjes.' Ook maken ze stempels en zorgen ze voor het verpakken van de cadeau-artikelen. Daarnaast moet er ook schoongemaakt worden. Onder de tafels moet je altijd goed schoonmaken', vertelt Marco met een grote grijns. Hij vindt het leuk om hier te werken anders zou hij het niet zo lang volhouden. In het begin had Marco nog wel contact met de andere medewerkers van het eerste uur, maar de laatste jaren niet meer. 'Ze zijn er ook niet allemaal meer.'
Terugkijkend kan Marco niet anders concluderen dan dat hij het best naar zijn zin heeft en het nog wel een paar jaar wil blijven doen. 'Het leukste hier is de begeleiding. Ze zijn een beetje streng maar wel heel lief', zegt hij heel olijk.