Kattenbelletje

Wauw, miauw, dat is leuk èn lang geleden. Een bericht van mijn verre Valentijn. Ondanks het blauwtje dat ik destijds heb gelopen, blijf ik stilletjes verliefd op Lolly. Ik zie het zelfs door de poten dat ze aanpapt met een rood-witte kater bij haar om de hoek (nee, niet Oom Sjaak). Blijkbaar is de poezenschoonheid in lapjesuitvoering mij ook niet vergeten, anders zou ze me geen kattenbelletje sturen. Zonder op te willen scheppen, ik snap het wel. Ik ben immers een keurige verschijning in mijn zwart-witte smoking die me dankzij een nieuw dieet als gegoten zit. Ik ben geen gespierd spijkertje meer, maar een atletische kater met proporties die purrrrrfect in balans zijn. Dat kan die dikke vriend van haar niet miauwen. Of klinkt dat heel onaardig van mij?

Waarom zou ik te veel afdwalen in jaloerse gedachten…. Lolly schrijft naar mij. NAAR MIJ! Ze laat weten dat ze inmiddels één kattenjaar op haar teller heeft staan en al een tijdje door de buurt mag struinen. Regelmatig doet ze een ommetje met haar blaffende huisgenoot op vier poten of ze brengt een bezoek aan een nabijgelegen schoolplein waar ze de harten van kleine mensen verovert. Logisch, Lolly is superleuk en superlief. Die windt met gemak iedereen om haar poezelige pootjes. Verder verfijnt ze haar jachttechnieken.

Daar gaat het kattenbelletje over, want dat is het punt waar de schoen wringt. Haar mens vindt dit afschuwelijk, net als de mijne overigens. Wat is dat toch met mensen?! Er is niets leukers dan katdootjes mee naar huis nemen, bij voorkeur levend. Dan duurt het speelkwartier extra lang. Lolly schrijft dat ze het beest aan zijn dunne staart in een zak met speeltjes heeft laten zakken. Je weet wel van die duffe dingen in felle kleuren die nooit uit zichzelf bewegen. Bedacht door mensen, dan weet je het wel. Die snappen niks van wat echte katten nodig hebben. Actie!

Muis zit dus veilig tussen de nepperds, een plek waarvan je niet verwacht dat je mens daar zoekt, zou je denken. Behalve die van haar. Misschien draalde mijn vriendin te lang bij de verstopplek wat haar verdacht maakte. Of liet het beest voortijdig van zich horen. Muizen moeten gewoon hun piep inhouden tot het feest voorbij is. Lolly is er verdrietig om en breekt haar mooie kopje over hoe dit in de toekomst te voorkomen. Ik heb geen pasklaar antwoord. Het lijkt me een typisch gevalletje van een kat, eh…… muis in de zak.
Foppe