Varen in de Biesbosch
Vinden de verhalen waarover ik in uw krant schrijf zich af Rondom het Haringvliet, dit keer wil ik een uitstapje naar de Biesbosch maken.
Als wij Hank achter ons laten, slingert het asfalt als een rivier door het landschap. Naast ons speelt de wind met het groene bietenblad. De weg wordt smaller en loopt over een kleine hoogte. Dan is niets meer zichtbaar van enig gecultiveerd landschap, of het moeten de tientallen aangeplante knotwilgen zijn. Onze reis eindigt bij de Vissershang.
Om bij te komen van de autorit en ons voor te bereiden op een rustige kanotocht, mij aangeboden door mijn zoon als verjaardagscadeau, bestellen wij een kop koffie in het havencafé. Het blijkt dat de zaak gesloten is, maar omdat een bedrijf haar jaarlijkse teambuildingsdag in het café viert, wil de eigenaar ook voor ons wel een 'bakkie' zetten. Van rust is geen sprake, het clubje is uitermate luidruchtig en ook de akoestiek draagt niet bij. Snel drinken wij onze koffie en halen de kano op.
Terwijl Micha de vaarattributen voor de tocht in orde maakt, kijk ik rond in het kleine havenkantoor. In gedachten verlaat ik kort daarna het pandje, vergeet te bukken bij de uitgang en stoot ongenadig hard mijn hoofd. Gelukkig heb ik mijn hoed op wat de schade enigszins beperkt. Toch blijkt er een flinke buts, die later uit zal stulpen tot bult, op mijn hoofd te zitten.
Het eerste deel van onze tocht voert over een breed water en smalle kreken. Ineens doemt hij op: De energiecentrale van Hank. Machtig verheft de koeltoren zich boven het water uit. Vanaf de centrale lopen draden vol elektrische spanning naar stalen masten om te verdwijnen in het achterland.
In een van die masten zit een slechtvalk die wordt lastiggevallen door een buizerd. Op zeker moment zet de valk zich af en vliegt de buizerd achterna. Wat volgt is een luchtgevecht, waarbij de buizerd kansloos is. De valk is veel sneller en wendbaarder dan de logge buizerd.
En zo glijden wij tevreden over het water van de Biesbosch, leggen onderweg aan en genieten van de schoonheid en rust om ons heen. Op de terugweg, al enigszins moe blijken wij verkeerd te zijn gevaren, een visarend verdrijft onze teleurstelling.
Van de verhuurder krijgen wij enthousiast te horen dat de arend sinds 2016 in de Biesbosch broedt, dit jaar zelfs met twee paartjes. Een bijzondere waarneming dus, want normaal zie ik de vogel alleen in het voor- en najaar tijdens de trek.
In de auto praten wij na over onze tocht, niet veel later val ik in slaap en droom over een volgend avontuur.
Verteld en gefotografeerd door Tino van Kampen