Zuidlandse Chantal Blaak Wereldkampioen!

Bergen (N)- Chantal Blaak is Wereldkampioen bij de elite-vrouwen geworden. En dat terwijl alle ogen waren gericht op troeven als wereldkampioen tijdrijden Annemiek van Vleuten, Olympisch kampioen Anna van der Breggen en veelvuldig wereldkampioen allround Marianne Vos. Niemand vroeg naar de WK-kansen van Chantal Blaak. Maar na 153 kilometer over de zonnige wegen in het Noorse Bergen stond de geboren Zuidlandse in de regenboogtrui het Wilhelmus mee te zingen.

Dan Rolandus

Chantal Blaak demarreerde met nog ruim acht kilometer voor de wielen uit een kopgroep van zeven rensters, sloeg een gat, en gesteund door haar nationale ploeggenoten Annemiek van Vleuten en Anna van der Breggen soleerde zij naar haar mooiste droom, de wereldtitel. 'Ik kan het echt nog niet geloven, dit is echt een droom', zag de in Berkel woonachtige profrenster haar droom werkelijkheid worden.

Val
Maar voordat zij haar droom solo zegevierend zou afsluiten, had de nationale ploeg onder leiding van bondscoach Thorwald Veneberg het spel al diverse keren op de wagen gegooid. Amy Pieters opende het bal door halverwege koers ten aanval te trekken. De Zwanenburgse uit de ploeg van Boels-Dolmans kreeg de Australische Rachel Neylan en de Britse Hannah Barnes mee. Tien kilometer later raakte Chantal Blaak betrokken bij een valpartij. 'Toen ik op de grond lag dacht ik echt dat mijn wedstrijd over was, maar dat wil je natuurlijk niet. Met alles wat ik had wilde ik terugkomen in de groep en dan kijken wat ik kon doen voor de meiden en dat was in een ontsnapping komen.' Terwijl Blaak met kledingschade en een pijnlijk zitvlak de achtervolging aanvaarde, was Amy Pieters gevlogen. Lucinda Brand sloot op 45 kilometer voor het einde nog aan. Het viertal werd vervolgens door de achtervolgers tot de orde geroepen. Janneke Ensing reageerde verder in koers in gezelschap van de Française Elise Delzenne en de Australische Amanda Spratt op een uitval van de Britse Dani King. Door toedoen van Anna van der Breggen en Annemiek van Vleuten was de groep met verder de Deense Cecilie Ludwig, de Italiaanse Tatiana Guderzo, de Australische Katrin Garfoot, de Poolse Katarzyna Niewiadoma, de Britse ex-wereldkampioene Lizzy Deignan-Armitstead, King, de Zweedse Hannah Nilsson en de Française Pauline Ferrand Prevot uitgebouwd tot dertien man.

Avontuur
Nadat het peloton weer was aangesloten zocht Chantal Blaak het avontuur. De nationaal kampioene kreeg aansluiting van het Britse sprintkanon Hannah Barnes en de Française Audrey Cordon Ragot. Het drietal ging de laatste ronde in met een overbrugbare voorsprong. 'Ik ben gesprongen, maar nooit met het plan dat ik zou kunnen winnen.' Thorwald Veneberg was met Barnes in de kopgroep, vanwege de val van Blaak, niet zeker van zijn zaak en sommeerde zijn troepen de achtervolging in te zetten. Mede door de aanval van Niewiadoma sloten Anna van der Breggen, Annemiek van Vleuten en Katrin Garfoot bij Blaak en haar medestrijders aan. Anna van der Breggen joeg het tempo op Salmon Hill nog maar eens op en eenmaal boven gekomen kon Chantal Blaak nog net aanhaken. 'Ik had aangegeven dat ik bergop ok was, niet was gelost op Salmon Hill. Maar ik wist, mocht ik zilver halen daar niemand blij mee zou zijn. Ik twijfelde over Barnes, die rap is in de sprint, dus was het aan hen (de bondscoach, DR) te beslissen wat zij zouden doen. We zijn de klim opgereden en ik hoopte als zij (Van der Breggen en Van Vleuten, DR) erbij zouden komen, dat wel op het laatste moment zou zijn en dat gebeurde.' Chantal Blaak waagde op 8 kilometer voor de streep een nieuwe uitval en met succes, want met Annemiek van Vleuten en Anna van der Breggen als de grote remmers achter zich, werd het gat alsmaar groter, groter en nog eens groter, tot aan de finish. 'Het was alles of niets, want als je word teruggepakt dan kan je helemaal niets meer. Ik dacht er komt maar één kans in je leven om wereldkampioen kan worden, ik moet alles geven. Ik kon bijna geen trap meer verzetten, stond te trillen op mijn benen, keek nog een keer om, van is het wel echt waar dat er niemand meer aankomt en het was zo', aldus de analyse van de kersverse wereldkampioene. 'Maar laten we wel zijn, dit was echt teamwork, we hebben een sterk blok van acht sterke rensters die allen kunnen winnen. Het was een slopende lange wedstrijd op een parcours met veel op en af waarop je nauwelijks kon herstellen, maar wel een rondje dat mij lag. Ik was geen uitgesproken favoriet, het lag eraan hoe de koers zou verlopen. Het plan was dat we halverwege zouden gaan aanvallen, moesten we ook wel doen. Uiteindelijk bleek ik in de goede ontsnapping te zitten en dan nog een keer aan te gaan op het goede moment, zonder na te denken. Met drie landgenoten in een kopgroep van zeven ben je verplicht het af te maken.'

Ronde van Vlaanderen
Chantal Blaak sprak vooraf aan het seizoen drie dromen uit om deze in haar wielercarrière te behalen. Kampioen worden van Nederland, wereldkampioen worden en de Ronde van Vlaanderen winnen. Welnu, de renster uit de succesformatie van Boels-Dolmans ligt met de nationale titel, dit jaar behaald in 's-Heerenberg en de wereldtitel in het Noorse Bergen op koers. De laatste droom van Chantal Blaak is om in 2018 in de regenboogtrui de Ronde van Vlaanderen te winnen en intussen lekker met haar trainingsgroepje "Op het Buitenblad" haar rondjes door het Groene Hart, de Krimpener Waard en op Voorne-Putten te draaien.

Kijk voor het laatste lokale sportnieuws uit Nissewaard op www.grootnissewaard.nl